Biz ne provalar yaptık Sevgi'mle..
23 Nisan bando provaları, tiyatro provaları, kıyafet provaları, doğum günü provaları,
gelinlik provaları, kına gecesi-düğün provaları, 6 ay kınası provaları, diş buğdayı provaları...
Ve daha sürüsü..
O gününde provasını yaptık.
En acının provası olur mu? Biz yaptık.
Ne kadar severse insan, ne kadar düşkünse birine O'nu kaybetmenin provasını yapmaz mı içinden..
Biz onu sesli yaptık. Saatlerce..
Ne yaparız dedik?
Nasıl görürüz önümüzü dedik?
Işığımız olmaz! dedik.
Özleriz, yanarız! dedik
Ağladık..
...
Ve benim Can Dostum'un kabusları gerçek oldu 2 Mart 2013 Cumartesi Günü.
Gölgesinde soluklandığı Çınar'ını, yaslandığı dağını, patronunu, iş arkadaşını, ortağını, elma yanaklısını,
ciğerini, nefesini, BABA'sını kaybetti.
...
Tarifi yapılamaz, anlatılamaz, ağlanılamaz bir acı bu. Güçlü durmak çok zor inanın.
Misafirlerim gelicekti pazar günü. Cumartesi günü işlerimi toparlayıp çayımı aldım. Baktım telefonun şarzı bitmiş taktım, açtım.. Sadece 2 kelime yazmış dostum.
''Babamı kaybettik''
Algılayamadım önce.
Bir süre sesim çıkmadı.Çıkamadı.
Eşim yüzüne bakışımdan anladı terslik olduğunu. Fırladı hemen noldu diye.
Neva'ya bakması için annemi çağırdık. Sağolsun geldi. Babam yurtdışında.
Çıktık hemen. Yol bitmedi.
Ne denir? deyip durdum yol boyunca. Nasıl avuturum arkadaşımı?
Geçecek denir mi? Geçer mi?
Başın sağolsun?
Yok.. Diyemedim..
Sadece sarıldım.
...
En iyi ben bilirim onun ne kadar hassas aynı zamanda ne kadar güçlü olduğunu.
Neler hissedebileceğini, kafasından neler geçtiğini, neler yapabileceğini,
karşısına ne çıkarsa durabileceğini, savaş stratejilerini, fedakarlıklarını.
Ama giremedim arkadaşımın içine bu kez. İlerleyemedim.
Yanındayım diyebildim.
Ama ne kadar hissedebildi bilmiyorum.
Ateş düştüğü yeri yakıyor etrafa sadece kıvılcımları sıçrıyor.
İnsan anlayamaz başına gelmeden gözlerinden anladım dostumun.
...
Cemil Amca çok güçlü 4 bayan bıraktı arkasında.
İçlerinde fırtınalar kopan ama başları dimdik 4 güzel bayan.
İçi rahattı.. benim yıllardır tam gücünün farkına varamadığım Can Dostum'un nelerin
üstesinden gelebileceğini biliyordu çünkü. İçi rahattı.. hayat arkadaşının evlatlarının üzerine
kanatlarını nasıl kendinden emin, nasıl başı dik açacağını biliyordu. İçi rahattı.. En küçük kuzusunun bile
en acı gününde kimselere pabuç bırakmayacağını biliyordu.
Onlar mücadelelerinin en zor zamanlarında çok güçlü durdular.
Bırakmadılar, birkaç günlüğüne bile kabuklarına çekilmediler.
Tıpkı babalarının istediği gibi..
...
Bundan sonra onları daha zor değil, sadece hasret dolu bir hayat bekliyor.
Onların üstesinden gelemeyeceği tek şey bu.
Birbirlerine sımsıkı tutunarak ayakta duracaklar,
vi birbirlerine sıkıca sarılıp babalarının kokusunu duyacaklar.
Allah'ın sabrı, şefkati, rahmeti ve adaleti hep üzerinizde olsun..
♥♥♥♥
Sabırla Kalın..
Not: Yanlarında güçlü ebeveynleri olan insanların etrafındakileri tanımak için çok büyük fırsatları vardır. Karşısındakilerin 2. yüzünü görme fırsatı hep önlerindedir. Bir taraftan nasıl rol yapıldığına şahit olurken diğer taraftan aslında ne olduklarını görürsünüz. Ve siz güçlü bir ebeveyn olduğunuzda birilerinin tavırları tanıdık gelir. Tecrübe dedikleri bu olsa gerek..
(Not'ta belirtilen kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.)
...
Tarifi yapılamaz, anlatılamaz, ağlanılamaz bir acı bu. Güçlü durmak çok zor inanın.
Misafirlerim gelicekti pazar günü. Cumartesi günü işlerimi toparlayıp çayımı aldım. Baktım telefonun şarzı bitmiş taktım, açtım.. Sadece 2 kelime yazmış dostum.
''Babamı kaybettik''
Algılayamadım önce.
Bir süre sesim çıkmadı.Çıkamadı.
Eşim yüzüne bakışımdan anladı terslik olduğunu. Fırladı hemen noldu diye.
Neva'ya bakması için annemi çağırdık. Sağolsun geldi. Babam yurtdışında.
Çıktık hemen. Yol bitmedi.
Ne denir? deyip durdum yol boyunca. Nasıl avuturum arkadaşımı?
Geçecek denir mi? Geçer mi?
Başın sağolsun?
Yok.. Diyemedim..
Sadece sarıldım.
...
En iyi ben bilirim onun ne kadar hassas aynı zamanda ne kadar güçlü olduğunu.
Neler hissedebileceğini, kafasından neler geçtiğini, neler yapabileceğini,
karşısına ne çıkarsa durabileceğini, savaş stratejilerini, fedakarlıklarını.
Ama giremedim arkadaşımın içine bu kez. İlerleyemedim.
Yanındayım diyebildim.
Ama ne kadar hissedebildi bilmiyorum.
Ateş düştüğü yeri yakıyor etrafa sadece kıvılcımları sıçrıyor.
İnsan anlayamaz başına gelmeden gözlerinden anladım dostumun.
...
Cemil Amca çok güçlü 4 bayan bıraktı arkasında.
İçlerinde fırtınalar kopan ama başları dimdik 4 güzel bayan.
İçi rahattı.. benim yıllardır tam gücünün farkına varamadığım Can Dostum'un nelerin
üstesinden gelebileceğini biliyordu çünkü. İçi rahattı.. hayat arkadaşının evlatlarının üzerine
kanatlarını nasıl kendinden emin, nasıl başı dik açacağını biliyordu. İçi rahattı.. En küçük kuzusunun bile
en acı gününde kimselere pabuç bırakmayacağını biliyordu.
Onlar mücadelelerinin en zor zamanlarında çok güçlü durdular.
Bırakmadılar, birkaç günlüğüne bile kabuklarına çekilmediler.
Tıpkı babalarının istediği gibi..
...
Bundan sonra onları daha zor değil, sadece hasret dolu bir hayat bekliyor.
Onların üstesinden gelemeyeceği tek şey bu.
Birbirlerine sımsıkı tutunarak ayakta duracaklar,
vi birbirlerine sıkıca sarılıp babalarının kokusunu duyacaklar.
Allah'ın sabrı, şefkati, rahmeti ve adaleti hep üzerinizde olsun..
♥♥♥♥
Sabırla Kalın..
Not: Yanlarında güçlü ebeveynleri olan insanların etrafındakileri tanımak için çok büyük fırsatları vardır. Karşısındakilerin 2. yüzünü görme fırsatı hep önlerindedir. Bir taraftan nasıl rol yapıldığına şahit olurken diğer taraftan aslında ne olduklarını görürsünüz. Ve siz güçlü bir ebeveyn olduğunuzda birilerinin tavırları tanıdık gelir. Tecrübe dedikleri bu olsa gerek..
(Not'ta belirtilen kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder