Lilypie First Birthday tickers

Lilypie First Birthday tickers

17 Mart 2013 Pazar

Kıpır Kıpır 8. Ay

Başlıktanda anlaşılacağı üzere kıpır kıpırız. 
Gezmelere, oyunlara doyamıyoruz bu aralar.
Öyle sevimli oldu ki yaramazım ♥ 
Doyamıyorum.. Bazen severken kendimi kaybediyorum itiraf edeyim. :)
Yandan yandan yüzüme bakması var ki dayanamıyorum.
Birde öksürük taklidi (anneannesinin taklidi) öğrenmişiz ki..
Sırf dikkat çekmek, ben burdayım demek.
Emekleme ışığı yok Neva'da. Yuvarlanıyoruz bolca.
Emeklemeyecek heralde zorlamanın anlamı yok.
Her türlü kıyafetimizi kafadan giymeye çalııyoruz.
Çoraplarda dahil..
Artık herbir şeyden yiyoruz. Tatsız tutsuz tabi..
Et suyundan çorbalar yapıyoruz, yumurtalı kahvaltılar hazırlıyoruz.
Zira annesütü artık Neva'ya çerez gibi geliyor. 
Bu arada yumurtalarımız organik tabi.
 Köy yumurtası yiyince insan diğerlerine yumurta gözüyle bakamıyor.
Neva'yıda olabildiğince doğal beslemeye çalışıyorum. Yoksa öyle ondan bundan sakındığım yok.
Ek gıdaya geçerken çok endişeli olduğum için etrafımdakileri biraz kasmışım :)
Şimdi anlıyorum bunu. İyi de olmuş bir taraftan :) yoksa teklifsiz neler tepilirdi kızımın ağzına. Kuzum sözkonusu olunca en az hijyen kadar önemli doğal olması. Birde tavuk besleyecek bir ortamımız olsa. Her seferinde yumurta bulmak zor oluyor. Taze taze yesin istiyorum ama günlük bulmak mümkün değil.
Çorbaları çok seviyoruz.
Sebze, tarhana, yoğurt, un(tam buğday unu) çorbaları..
Birde köy ekmeği kemiriyoruz severek.
Çok televizyoncu olduk yaw.. 
Yanında tv izlemek mümkün değil bayanın.
Gözler dikiliyor hemen Tv ye.

 
Kargacık burgacık bişeyler çıkıyor ağzından ama
şunu söylüyor diyemiyorum :) 
...
Başka neler yaptııııkkk...
Kızıma köşe yaptık :) Uzun zaman oldu yapalı aslında.


Nevaya alışveriş yaptık

Kırmızı ayakkabılar yakışıklı Erdem in annesi güzel Nesli'den hediye..
Bir türlü nasib olmadı gelmeleri. O'da hediyesini göndermiş sağolsun ♥
En kısa zamanda organizasyon yapacağız tekrar inşallah..



Babamızla bolca vakit geçirdik



Köfteleri lüplettik


Dedesi kızıma mısırdan elbise getirdi. Neva kız şıkır şıkır oldu :)

Akraba günümüz anneanne ayağında pastalar yaptık..


En çok yukarıdakilerle oynadık


Uraz abiye gittik ve onu çok sevdik.
Onlar uzaklara taşıncaklarmış :( Özleyeceğiz ♥


Sevgiyle Kalın ♥

9 Mart 2013 Cumartesi

Özlemin Adı:Baba

Biz ne provalar yaptık Sevgi'mle..
23 Nisan bando provaları, tiyatro provaları, kıyafet provaları, doğum günü provaları,
gelinlik provaları, kına gecesi-düğün provaları, 6 ay kınası provaları, diş buğdayı provaları...
Ve daha sürüsü..
O gününde provasını yaptık. 
En acının provası olur mu? Biz yaptık. 
Ne kadar severse insan, ne kadar düşkünse  birine  O'nu kaybetmenin provasını yapmaz mı içinden..
Biz onu sesli yaptık. Saatlerce..
Ne yaparız dedik?
Nasıl görürüz önümüzü dedik?
Işığımız olmaz! dedik.
Özleriz, yanarız! dedik
Ağladık.. 
...
Ve benim Can Dostum'un kabusları gerçek oldu 2 Mart 2013 Cumartesi Günü.
Gölgesinde soluklandığı Çınar'ını, yaslandığı dağını, patronunu, iş arkadaşını, ortağını, elma yanaklısını, 
ciğerini, nefesini, BABA'sını kaybetti.
...
Tarifi yapılamaz, anlatılamaz, ağlanılamaz bir acı bu. Güçlü durmak çok zor inanın.
Misafirlerim gelicekti pazar günü. Cumartesi günü işlerimi toparlayıp çayımı aldım. Baktım telefonun şarzı bitmiş taktım, açtım.. Sadece 2 kelime yazmış dostum.
''Babamı kaybettik''
Algılayamadım önce.
Bir süre sesim çıkmadı.Çıkamadı.
Eşim yüzüne bakışımdan anladı terslik olduğunu. Fırladı hemen noldu diye.
Neva'ya bakması için annemi çağırdık. Sağolsun geldi. Babam yurtdışında.
Çıktık hemen. Yol bitmedi.
Ne denir? deyip durdum yol boyunca. Nasıl avuturum arkadaşımı?
Geçecek denir mi? Geçer mi?
Başın sağolsun?
Yok.. Diyemedim..
Sadece sarıldım.
...
En iyi ben bilirim onun ne kadar hassas aynı zamanda ne kadar güçlü olduğunu.
Neler hissedebileceğini, kafasından neler geçtiğini, neler yapabileceğini,
karşısına ne çıkarsa durabileceğini, savaş stratejilerini, fedakarlıklarını.
Ama giremedim arkadaşımın içine bu kez. İlerleyemedim.
Yanındayım diyebildim.
Ama ne kadar hissedebildi bilmiyorum.
Ateş düştüğü yeri yakıyor etrafa sadece kıvılcımları sıçrıyor.
İnsan anlayamaz başına gelmeden gözlerinden anladım dostumun.
...
Cemil Amca çok güçlü 4 bayan bıraktı arkasında.
İçlerinde fırtınalar kopan ama başları dimdik 4 güzel bayan.
İçi rahattı.. benim yıllardır tam gücünün farkına varamadığım Can Dostum'un nelerin
üstesinden gelebileceğini biliyordu çünkü. İçi rahattı.. hayat arkadaşının evlatlarının üzerine
kanatlarını nasıl kendinden emin, nasıl başı dik açacağını biliyordu. İçi rahattı.. En küçük kuzusunun bile
en acı gününde kimselere pabuç bırakmayacağını biliyordu.
Onlar mücadelelerinin en zor zamanlarında çok güçlü durdular.
Bırakmadılar, birkaç günlüğüne bile kabuklarına çekilmediler.
Tıpkı babalarının istediği gibi..
...
Bundan sonra onları daha zor değil, sadece hasret dolu bir hayat bekliyor.
Onların üstesinden gelemeyeceği tek şey bu.
Birbirlerine sımsıkı tutunarak ayakta duracaklar,
vi birbirlerine sıkıca sarılıp babalarının kokusunu duyacaklar.
Allah'ın sabrı, şefkati, rahmeti ve adaleti hep üzerinizde olsun..
♥♥♥♥
Sabırla Kalın..

Not: Yanlarında güçlü ebeveynleri olan insanların etrafındakileri tanımak için çok büyük fırsatları vardır. Karşısındakilerin 2. yüzünü görme fırsatı hep önlerindedir. Bir taraftan nasıl rol yapıldığına şahit olurken diğer taraftan aslında ne olduklarını görürsünüz. Ve siz güçlü bir ebeveyn olduğunuzda birilerinin tavırları tanıdık gelir. Tecrübe dedikleri bu olsa gerek..
(Not'ta belirtilen kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.)